Catius
Latin
Nom propre
| Cas | Singulier |
|---|---|
| Nominatif | Catius |
| Vocatif | Catie |
| Accusatif | Catium |
| Génitif | Catiī |
| Datif | Catiō |
| Ablatif | Catiō |
Catius \Prononciation ?\ masculin
- (Religion) Divinité de la ruse, selon saint Augustin.
Sed si uirtus non nisi ad ingeniosum posset uenire, quid opus erat deo Catio patre, qui catos, id est acutos faceret, cum hoc posset conferre felicitas?
— (Augustin, De civitate Dei, IV)- Si la Vertu suppose de l’esprit, qu’était-il besoin du père Catius, divinité chargée de rendre les hommes fins et avisés, la Félicité pouvant aussi d’ailleurs leur procurer cet avantage. — (trad.)
Prénom
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | Catius | Catiī |
| Vocatif | Catie | Catiī |
| Accusatif | Catium | Catiōs |
| Génitif | Catiī | Catiōrum |
| Datif | Catiō | Catiīs |
| Ablatif | Catiō | Catiīs |
Catius \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : Catia)
- Prénom masculin.
Références
- « Catius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.