< Conjugaison:français

Conjugaison:français/sursolliciter

Conjugaison de sursolliciter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.

Conjugaison en français
sursolliciter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  sursollicite \ʒə  syʁ.sɔ.li.sit\
tu  sursollicites \ty  syʁ.sɔ.li.sit\
il/elle/on  sursollicite \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.li.sit\
nous  sursollicitons \nu  syʁ.sɔ.li.si.tɔ̃\
vous  sursollicitez \vu  syʁ.sɔ.li.si.te\
ils/elles  sursollicitent \[il/ɛl]  syʁ.sɔ.li.sit\
Passé composé
j’ai  sursollicité  \ʒ‿e syʁ.sɔ.li.si.te\
tu as  sursollicité  \ty a syʁ.sɔ.li.si.te\
il/elle/on a  sursollicité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a syʁ.sɔ.li.si.te\
nous avons  sursollicité  \nu.z‿a.vɔ̃ syʁ.sɔ.li.si.te\
vous avez  sursollicité  \vu.z‿a.ve syʁ.sɔ.li.si.te\
ils/elles ont  sursollicité  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ syʁ.sɔ.li.si.te\
Imparfait
je  sursollicitais \ʒə  syʁ.sɔ.li.si.tɛ\
tu  sursollicitais \ty  syʁ.sɔ.li.si.tɛ\
il/elle/on  sursollicitait \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.li.si.tɛ\
nous  sursollicitions \nu  syʁ.sɔ.li.si.tjɔ̃\
vous  sursollicitiez \vu  syʁ.sɔ.li.si.tje\
ils/elles  sursollicitaient \[il/ɛl]  syʁ.sɔ.li.si.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  sursollicité  \ʒ‿a.vɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
tu avais  sursollicité  \ty a.vɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
il/elle/on avait  sursollicité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
nous avions  sursollicité  \nu.z‿a.vjɔ̃ syʁ.sɔ.li.si.te\
vous aviez  sursollicité  \vu.z‿a.vje syʁ.sɔ.li.si.te\
ils/elles avaient  sursollicité  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
Passé simple
je  sursollicitai \ʒə  syʁ.sɔ.li.si.te\
tu  sursollicitas \ty  syʁ.sɔ.li.si.ta\
il/elle/on  sursollicita \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.li.si.ta\
nous  sursollicitâmes \nu  syʁ.sɔ.li.si.tam\
vous  sursollicitâtes \vu  syʁ.sɔ.li.si.tat\
ils/elles  sursollicitèrent \[il/ɛl]  syʁ.sɔ.li.si.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  sursollicité  \ʒ‿y syʁ.sɔ.li.si.te\
tu eus  sursollicité  \ty y syʁ.sɔ.li.si.te\
il/elle/on eut  sursollicité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y syʁ.sɔ.li.si.te\
nous eûmes  sursollicité  \nu.z‿ym syʁ.sɔ.li.si.te\
vous eûtes  sursollicité  \vu.z‿yt syʁ.sɔ.li.si.te\
ils/elles eurent  sursollicité  \[i/ɛ]l.z‿yʁ syʁ.sɔ.li.si.te\
Futur simple
je  sursolliciterai \ʒə  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁe\
tu  sursolliciteras \ty  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  sursollicitera \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁa\
nous  sursolliciterons \nu  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  sursolliciterez \vu  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁe\
ils/elles  sursolliciteront \[il/ɛl]  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  sursollicité  \ʒ‿o.ʁe syʁ.sɔ.li.si.te\
tu auras  sursollicité  \ty o.ʁa syʁ.sɔ.li.si.te\
il/elle/on aura  sursollicité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa syʁ.sɔ.li.si.te\
nous aurons  sursollicité  \nu.z‿o.ʁɔ̃ syʁ.sɔ.li.si.te\
vous aurez  sursollicité  \vu.z‿o.ʁe syʁ.sɔ.li.si.te\
ils/elles auront  sursollicité  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ syʁ.sɔ.li.si.te\

Subjonctif

Présent
que je  sursollicite \ ʒə  syʁ.sɔ.li.sit\
que tu  sursollicites \ ty  syʁ.sɔ.li.sit\
qu’il/elle/on  sursollicite \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.li.sit\
que nous  sursollicitions \ nu  syʁ.sɔ.li.si.tjɔ̃\
que vous  sursollicitiez \ vu  syʁ.sɔ.li.si.tje\
qu’ils/elles  sursollicitent \k‿[il/ɛl]  syʁ.sɔ.li.sit\
Passé
que j’aie  sursollicité  \kə ʒ‿ɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
que tu aies  sursollicité  \kə ty ɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
qu’il/elle/on ait  sursollicité  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
que nous ayons  sursollicité  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ syʁ.sɔ.li.si.te\
que vous ayez  sursollicité  \kə vu.z‿ɛ.je syʁ.sɔ.li.si.te\
qu’ils/elles aient  sursollicité  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
Imparfait
que je  sursollicitasse \ ʒə  syʁ.sɔ.li.si.tas\
que tu  sursollicitasses \ ty  syʁ.sɔ.li.si.tas\
qu’il/elle/on  sursollicitât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.li.si.ta\
que nous  sursollicitassions \ nu  syʁ.sɔ.li.si.ta.sjɔ̃\
que vous  sursollicitassiez \ vu  syʁ.sɔ.li.si.ta.sje\
qu’ils/elles  sursollicitassent \k‿[il/ɛl]  syʁ.sɔ.li.si.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  sursollicité  \kə ʒ‿ys syʁ.sɔ.li.si.te\
que tu eusses  sursollicité  \kə ty ys syʁ.sɔ.li.si.te\
qu’il/elle/on eût  sursollicité  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y syʁ.sɔ.li.si.te\
que nous eussions  sursollicité  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ syʁ.sɔ.li.si.te\
que vous eussiez  sursollicité  \kə vu.z‿y.sje syʁ.sɔ.li.si.te\
qu’ils/elles eussent  sursollicité  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys syʁ.sɔ.li.si.te\

Conditionnel

Présent
je  sursolliciterais \ʒə  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁɛ\
tu  sursolliciterais \ty  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  sursolliciterait \[il/ɛl/ɔ̃]  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁɛ\
nous  sursolliciterions \nu  syʁ.sɔ.li.si.tə.ʁjɔ̃\
vous  sursolliciteriez \vu  syʁ.sɔ.li.si.tə.ʁje\
ils/elles  sursolliciteraient \[il/ɛl]  syʁ.sɔ.li.si.t(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  sursollicité  \ʒ‿o.ʁɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
tu aurais  sursollicité  \ty o.ʁɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
il/elle/on aurait  sursollicité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ syʁ.sɔ.li.si.te\
nous aurions  sursollicité  \nu.z‿o.ʁjɔ̃ syʁ.sɔ.li.si.te\
vous auriez  sursollicité  \vu.z‿o.ʁje syʁ.sɔ.li.si.te\
ils/elles auraient  sursollicité  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ syʁ.sɔ.li.si.te\

Impératif

Présent
  sursollicite  \syʁ.sɔ.li.sit\
  sursollicitons  \syʁ.sɔ.li.si.tɔ̃\
  sursollicitez  \syʁ.sɔ.li.si.te\
Passé
 aie  sursollicité    syʁ.sɔ.li.si.te\ 
 ayons  sursollicité   \ɛ.jɔ̃ syʁ.sɔ.li.si.te\ 
 ayez  sursollicité   \ɛ.je syʁ.sɔ.li.si.te\ 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.