aerisonus
Latin
Étymologie
- De aes, aeris (« airain ») et sonus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | aerisonus | aerisonă | aerisonum | aerisonī | aerisonae | aerisonă |
| Vocatif | aerisone | aerisonă | aerisonum | aerisonī | aerisonae | aerisonă |
| Accusatif | aerisonum | aerisonăm | aerisonum | aerisonōs | aerisonās | aerisonă |
| Génitif | aerisonī | aerisonae | aerisonī | aerisonōrŭm | aerisonārŭm | aerisonōrŭm |
| Datif | aerisonō | aerisonae | aerisonō | aerisonīs | aerisonīs | aerisonīs |
| Ablatif | aerisonō | aerisonā | aerisonō | aerisonīs | aerisonīs | aerisonīs |
aerisonus \Prononciation ?\
- Qui sonne comme l'airain, qui retentit comme l'airain.
Références
- « aerisonus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 78)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.