androgynus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien ἀνδρόγυνος, andrógynos (« homme-femme »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | androgynus | androgynă | androgynum | androgynī | androgynae | androgynă |
| Vocatif | androgyne | androgynă | androgynum | androgynī | androgynae | androgynă |
| Accusatif | androgynum | androgynăm | androgynum | androgynōs | androgynās | androgynă |
| Génitif | androgynī | androgynae | androgynī | androgynōrŭm | androgynārŭm | androgynōrŭm |
| Datif | androgynō | androgynae | androgynō | androgynīs | androgynīs | androgynīs |
| Ablatif | androgynō | androgynā | androgynō | androgynīs | androgynīs | androgynīs |
androgynus
Synonymes
Apparentés étymologiques
Prononciation
- \anˈdro.ɡy.nus\, [än̪ˈd̪rɔɡʏnʊs̠] (Classique)
- \anˈdro.d͡ʒi.nus\, [än̪ˈd̪rɔːd͡ʒinus] (Ecclésiastique)
Références
- « androgynus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.