auxiliarius
Latin
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | auxiliarius | auxiliariă | auxiliarium | auxiliariī | auxiliariae | auxiliariă |
| Vocatif | auxiliarie | auxiliariă | auxiliarium | auxiliariī | auxiliariae | auxiliariă |
| Accusatif | auxiliarium | auxiliariăm | auxiliarium | auxiliariōs | auxiliariās | auxiliariă |
| Génitif | auxiliariī | auxiliariae | auxiliariī | auxiliariōrŭm | auxiliariārŭm | auxiliariōrŭm |
| Datif | auxiliariō | auxiliariae | auxiliariō | auxiliariīs | auxiliariīs | auxiliariīs |
| Ablatif | auxiliariō | auxiliariā | auxiliariō | auxiliariīs | auxiliariīs | auxiliariīs |
auxiliarius \Prononciation ?\
- Auxiliaire, d'aide, aidant, secourable.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Efficace.
Synonymes
Références
- « auxiliarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 197)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.