barbus
Français
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | barbu \baʁ.by\ |
barbus \baʁ.by\ |
| Féminin | barbue \baʁ.by\ |
barbues \baʁ.by\ |
barbus \baʁ.by\
- Masculin pluriel de barbu.
Gallo
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | barbu \Prononciation ?\ |
barbus \Prononciation ?\ |
| Féminin | barbue \Prononciation ?\ |
barbues \Prononciation ?\ |
barbus \Prononciation ?\ masculin (graphie ABCD)
- Masculin pluriel de barbu.
Forme de nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| barbu | barbus |
| \Prononciation ?\ | |
barbus \Prononciation ?\ masculin (graphie ABCD)
- Pluriel de barbu.
Références
- Régis Auffray, Le Petit Matao, Rue des Scribes, 2007, 1000 pages, ISBN 978-2-90606464-5, page 105
Latin
Étymologie
- De barba car le poisson a quatre barbillons, deux aux coins de la bouche et deux au bout du museau.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | barbus | barbī |
| Vocatif | barbe | barbī |
| Accusatif | barbum | barbōs |
| Génitif | barbī | barbōrum |
| Datif | barbō | barbīs |
| Ablatif | barbō | barbīs |
barbus \Prononciation ?\ masculin
- Barbeau.
tuque per obliqui fauces vexate Saravi,
— (Ausone, Mosella)
qua bis terna fremunt scopulosis ostia pilis,
cum defluxisti famae maioris in amnem,
liberior laxos exerces, barbe, natatus.- Et toi, longtemps ballotté dans les gorges de l’oblique Saravus, où bouillonnent les bouches frémissantes de six piles de pierre, quand tu glisses, ô Barbeau, dans de plus nobles ondes, plus libre en ton essor, tu nages au large. — (traduction)
Références
- « barbus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.