bioticus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien βιοτικός, biōtikos (« de la vie »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | bioticus | biotică | bioticum | bioticī | bioticae | biotică |
| Vocatif | biotice | biotică | bioticum | bioticī | bioticae | biotică |
| Accusatif | bioticum | bioticăm | bioticum | bioticōs | bioticās | biotică |
| Génitif | bioticī | bioticae | bioticī | bioticōrŭm | bioticārŭm | bioticōrŭm |
| Datif | bioticō | bioticae | bioticō | bioticīs | bioticīs | bioticīs |
| Ablatif | bioticō | bioticā | bioticō | bioticīs | bioticīs | bioticīs |
bioticus \Prononciation ?\
Synonymes
Références
- « bioticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.