blinken

Allemand

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe

Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich blinke
2e du sing. du blinkst
3e du sing. er blinkt
Prétérit 1re du sing. ich blinkte
Subjonctif II 1re du sing. ich blinkte
Impératif 2e du sing. blink
blinke!
2e du plur. blinkt!
Participe passé geblinkt
Auxiliaire haben
voir conjugaison allemande

blinken \ˈblɪŋkn̩\ (voir la conjugaison)

  1. Clignoter.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  2. (Automobile) Mettre son clignotant.

Dérivés

  • anblinken
  • aufblinken
  • Blink
  • Blinkanlage
  • Blinker
  • Blinkfeuer
  • Blinkgeber
  • Blinkgerät
  • Blinkkomparator
  • Blinkleuchte
  • Blinklicht
  • Blinksignal
  • Blinkzeichen
  • warnblinken

Prononciation

Néerlandais

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe

Présent Prétérit
ik blink blonk
jij blinkt
hij, zij, het blinkt
wij blinken blonken
jullie blinken
zij blinken
u blinkt blonk
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben blinkend geblonken

blinken \blin.kə:\

  1. Briller.

Synonymes

Apparentés étymologiques

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 98,6 % des Néerlandais.

Prononciation

  • (Région à préciser) : écouter « blinken [blin.kə:] »

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.