choqueren
Néerlandais
Étymologie
- Du français choquer.
Verbe
choqueren intransitif
| Présent | Prétérit | |
|---|---|---|
| ik | choqueer | choqueerde |
| jij | choqueert | |
| hij, zij, het | choqueert | |
| wij | choqueren | choqueerden |
| jullie | choqueren | |
| zij | choqueren | |
| u | choqueert | choqueerde |
| Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
| hebben | choquerend | gechoqueerd |
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 94,8 % des Flamands,
- 90,5 % des Néerlandais.
Prononciation
→ Prononciation manquante. (Ajouter)
- (Région à préciser) : écouter « choqueren [Prononciation ?] »
Références
- Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.