culta
Espagnol
Forme d’adjectif
| Genre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | culto | cultos |
| Féminin | culta | cultas |
culta \ˈkul.ta\
- Féminin singulier de culto.
Prononciation
- Madrid : \ˈkul.ta\
- Mexico, Bogota : \ˈkul.t(a)\
- Santiago du Chili, Caracas : \ˈkul.ta\
Latin
Étymologie
- Neutre pluriel de cultus : « choses cultivées ».
Nom commun
| Cas | Pluriel |
|---|---|
| Nominatif | culta |
| Vocatif | culta |
| Accusatif | culta |
| Génitif | cultōrum |
| Datif | cultīs |
| Ablatif | cultīs |
culta \Prononciation ?\ neutre pluriel
Références
- « culta », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.