cyaneus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien κυάνεος, kyáneos.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | cyaneus | cyaneă | cyaneum | cyaneī | cyaneae | cyaneă |
| Vocatif | cyanee | cyaneă | cyaneum | cyaneī | cyaneae | cyaneă |
| Accusatif | cyaneum | cyaneăm | cyaneum | cyaneōs | cyaneās | cyaneă |
| Génitif | cyaneī | cyaneae | cyaneī | cyaneōrŭm | cyaneārŭm | cyaneōrŭm |
| Datif | cyaneō | cyaneae | cyaneō | cyaneīs | cyaneīs | cyaneīs |
| Ablatif | cyaneō | cyaneā | cyaneō | cyaneīs | cyaneīs | cyaneīs |
cȳaneus
Prononciation
- \kyːˈa.ne.us\, [kyːˈäneʊs̠] (Classique)
- \t͡ʃiˈa.ne.us\, [t͡ʃiˈäːneus] (Ecclésiastique)
Références
- « cyaneus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 460)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.