ergastularius
Latin
Étymologie
- De ergastulum (« ergastule ») avec le suffixe -arius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | ergastularius | ergastulariă | ergastularium | ergastulariī | ergastulariae | ergastulariă |
| Vocatif | ergastularie | ergastulariă | ergastularium | ergastulariī | ergastulariae | ergastulariă |
| Accusatif | ergastularium | ergastulariăm | ergastularium | ergastulariōs | ergastulariās | ergastulariă |
| Génitif | ergastulariī | ergastulariae | ergastulariī | ergastulariōrŭm | ergastulariārŭm | ergastulariōrŭm |
| Datif | ergastulariō | ergastulariae | ergastulariō | ergastulariīs | ergastulariīs | ergastulariīs |
| Ablatif | ergastulariō | ergastulariā | ergastulariō | ergastulariīs | ergastulariīs | ergastulariīs |
ergastularius \Prononciation ?\
- Ergastulaire.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Variantes
Apparentés étymologiques
Références
- « ergastularius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.