erraticus
Latin
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | erraticus | erratică | erraticum | erraticī | erraticae | erratică |
| Vocatif | erratice | erratică | erraticum | erraticī | erraticae | erratică |
| Accusatif | erraticum | erraticăm | erraticum | erraticōs | erraticās | erratică |
| Génitif | erraticī | erraticae | erraticī | erraticōrŭm | erraticārŭm | erraticōrŭm |
| Datif | erraticō | erraticae | erraticō | erraticīs | erraticīs | erraticīs |
| Ablatif | erraticō | erraticā | erraticō | erraticīs | erraticīs | erraticīs |
erraticus \Prononciation ?\
- Errant, vagabond, sauvage.
- (Botanique) Qui pousse de tous côtés, rampante, grimpante, en parlant d’une plante.
Références
- « erraticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.