fortunatus
Latin
Étymologie
- Formé sur le supin fortunatum du verbe.
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | fortunatus | fortunată | fortunatum | fortunatī | fortunatae | fortunată |
| Vocatif | fortunate | fortunată | fortunatum | fortunatī | fortunatae | fortunată |
| Accusatif | fortunatum | fortunatăm | fortunatum | fortunatōs | fortunatās | fortunată |
| Génitif | fortunatī | fortunatae | fortunatī | fortunatōrŭm | fortunatārŭm | fortunatōrŭm |
| Datif | fortunatō | fortunatae | fortunatō | fortunatīs | fortunatīs | fortunatīs |
| Ablatif | fortunatō | fortunatā | fortunatō | fortunatīs | fortunatīs | fortunatīs |
fortunatus \Prononciation ?\
- Participe passé de fortuno : fortuné.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.