huldigen
Allemand
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich huldige |
| 2e du sing. | du huldigst | |
| 3e du sing. | er huldigt | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich huldigte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich huldigte |
| Impératif | 2e du sing. | huldige! |
| 2e du plur. | huldigt! | |
| Participe passé | gehuldigt | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
huldigen \hʊldɪɡn̩\ (voir la conjugaison)
Dérivés
- Huldigung (« hommage »)
Prononciation
- Berlin : écouter « huldigen [ˈhʊldɪɡŋ̩] »
- Berlin : écouter « huldigen [ˈhʊldɪɡn̩] »
Néerlandais
Verbe
| Présent | Prétérit | |
|---|---|---|
| ik | huldig | huldigde |
| jij | huldigt | |
| hij, zij, het | huldigt | |
| wij | huldigen | huldigden |
| jullie | huldigen | |
| zij | huldigen | |
| u | huldigt | huldigde |
| Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
| hebben | huldigend | gehuldigd |
huldigen transitif
Apparentés étymologiques
Prononciation
- Pays-Bas : écouter « huldigen [Prononciation ?] »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.