iedá
Kotava
Étymologie
- Dérivé de ié (« crier, pousser des cris »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | iedá | iedayá | iedatá |
| 2e du sing. | iedal | iedayal | iedatal |
| 3e du sing. | iedar | iedayar | iedatar |
| 1re du plur. | iedat | iedayat | iedatat |
| 2e du plur. | iedac | iedayac | iedatac |
| 3e du plur. | iedad | iedayad | iedatad |
| 4e du plur. | iedav | iedayav | iedatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
iedá \iɛˈda\ ou \ieˈda\ (Intransitif)
Prononciation
- France : écouter « iedá [iɛˈda] »
Références
- « iedá », dans Kotapedia
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.