impú
Kotava
Étymologie
- Dérivé de impá (« tirer »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | impú | impuyú | imputú |
| 2e du sing. | impul | impuyul | imputul |
| 3e du sing. | impur | impuyur | imputur |
| 1re du plur. | imput | impuyut | imputut |
| 2e du plur. | impuc | impuyuc | imputuc |
| 3e du plur. | impud | impuyud | imputud |
| 4e du plur. | impuv | impuyuv | imputuv |
| voir Conjugaison en kotava | |||
impú \imˈpu\ (Intransitif)
- Se trainer.
Prononciation
- France : écouter « impú [imˈpu] »
Références
- « impú », dans Kotapedia
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.