indistinctus
Latin
Étymologie
- Composé de in- et distinctus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | indistinctus | indistinctă | indistinctum | indistinctī | indistinctae | indistinctă |
| Vocatif | indistincte | indistinctă | indistinctum | indistinctī | indistinctae | indistinctă |
| Accusatif | indistinctum | indistinctăm | indistinctum | indistinctōs | indistinctās | indistinctă |
| Génitif | indistinctī | indistinctae | indistinctī | indistinctōrŭm | indistinctārŭm | indistinctōrŭm |
| Datif | indistinctō | indistinctae | indistinctō | indistinctīs | indistinctīs | indistinctīs |
| Ablatif | indistinctō | indistinctā | indistinctō | indistinctīs | indistinctīs | indistinctīs |
indistinctus \Prononciation ?\
- Indistinct.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « indistinctus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.