kiblá
Kotava
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kiblá | kiblayá | kiblatá |
| 2e du sing. | kiblal | kiblayal | kiblatal |
| 3e du sing. | kiblar | kiblayar | kiblatar |
| 1re du plur. | kiblat | kiblayat | kiblatat |
| 2e du plur. | kiblac | kiblayac | kiblatac |
| 3e du plur. | kiblad | kiblayad | kiblatad |
| 4e du plur. | kiblav | kiblayav | kiblatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
kiblá \kiˈbla\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « kiblá [kiˈbla] »
Références
- « kiblá », dans Kotapedia
- Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.