kuncá
Kotava
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement.[1]
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kuncá | kuncayá | kuncatá |
| 2e du sing. | kuncal | kuncayal | kuncatal |
| 3e du sing. | kuncar | kuncayar | kuncatar |
| 1re du plur. | kuncat | kuncayat | kuncatat |
| 2e du plur. | kuncac | kuncayac | kuncatac |
| 3e du plur. | kuncad | kuncayad | kuncatad |
| 4e du plur. | kuncav | kuncayav | kuncatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
kuncá \kunˈʃa\ (Intransitif)
- Peiner (se fatiguer).
Dérivés
- kuncanaf
- kuncara
- kuncasí
Prononciation
- France : écouter « kuncá [kunˈʃa] »
Références
- « kuncá », dans Kotapedia
- Selon l'argumentaire développé par l'initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.