medis
Breton
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | medis |
| Adoucissante | vedis |
medis \ˈmeː.dis\
- Première personne du singulier du passé défini de l’indicatif du verbe mediñ.
Variantes dialectales
- medjon
Lituanien
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | medis | mediai |
| Génitif | medio | medių |
| Datif | mediui | mediams |
| Accusatif | medį | medius |
| Instrumental | mediu | mediais |
| Locatif | medyje | mediuose |
| Vocatif | medi | mediai |
medis \Prononciation ?\ masculin
Prononciation
- → Prononciation manquante. (Ajouter)
Vocabulaire apparenté par le sens
- miškas, « forêt »
Voir aussi
- medis sur l’encyclopédie Wikipédia (en lituanien)

Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe medir | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| vós medis | ||
medis \mɨ.dˈiʃ\ (Lisbonne) \me.dʒˈis\ (São Paulo)
- Deuxième personne du pluriel du présent de l’indicatif de medir.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.