mencii
Espéranto
Étymologie
- Du français « mentionner ».
Verbe
| Temps | Passé | Présent | Futur |
|---|---|---|---|
| Indicatif | menciis | mencias | mencios |
| Participe actif | menciinta(j,n) | mencianta(j,n) | mencionta(j,n) |
| Participe passif | menciita(j,n) | menciata(j,n) | menciota(j,n) |
| Adverbe actif | menciinte | menciante | mencionte |
| Mode | Conditionnel | Subj. / Impér. | Infinitif |
| Présent | mencius | menciu | mencii |
| voir le modèle “eo-conj” | |||
mencii transitif
Dérivés
Prononciation
- \mɛn.ˈt͡si.i\
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « mencii [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « mencii [Prononciation ?] »
Voir aussi
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.