pappen
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich pappe |
| 2e du sing. | du pappst | |
| 3e du sing. | er pappt | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich pappte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich pappte |
| Impératif | 2e du sing. | papp pappe! |
| 2e du plur. | pappt! | |
| Participe passé | gepappt | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
pappen \ˈpapn̩\ (voir la conjugaison)
Prononciation
- Berlin : écouter « pappen [ˈpapn̩] »
Néerlandais
Verbe
| Présent | Prétérit | |
|---|---|---|
| ik | pap | papte |
| jij | papt | |
| hij, zij, het | papt | |
| wij | pappen | papten |
| jullie | pappen | |
| zij | pappen | |
| u | papt | papte |
| Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
| hebben | pappend | gepapt |
pappen \Prononciation ?\
Apparentés étymologiques
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 87,1 % des Flamands,
- 92,4 % des Néerlandais.
Prononciation
- Pays-Bas : écouter « pappen [Prononciation ?] »
Références
- Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.