pitar

Français

Étymologie

(Date à préciser) Du roumain pitar.

Nom commun

SingulierPluriel
pitar pitars
\pi.taʁ\

pitar \pi.taʁ\ masculin

  1. (Histoire) Grand panetier, ou pitancier, dans une cour de Valachie ou de Moldavie.
    • Le « grand Pitar » recevait les denrées qui lui étaient fournies par les employés supérieurs et en faisait la distribution.  (Ulysse de Marsillac, Histoire de l’armée roumaine, Typographie de la cour, Bucarest, 1871, page 31)

Dérivés

Traductions

Prononciation

  • La prononciation \pi.taʁ\ rime avec les mots qui finissent en \aʁ\.

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi

Espagnol

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe

pitar \piˈtaɾ\ 1er groupe (voir la conjugaison)

  1. Klaxonner.
  2. Siffler avec un appeau.

Prononciation

Roumain

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

masculin Singulier Pluriel
casnon articuléarticulénon articuléarticulé
Nominatif
Accusatif
pitar pitarul pitari pitarii
Datif
Génitif
pitar pitarului pitari pitarilor
Vocatif pitarule pitarilor

pitar \piˈtar\ masculin

  1. (Histoire) Grand panetier, ou pitancier, dans une cour de Valachie ou de Moldavie.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.