relictus

Latin

Étymologie

Déverbal de relinquo, dérivé de relictum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif relictus relictūs
Vocatif relictus relictūs
Accusatif relictum relictūs
Génitif relictūs relictuum
Datif relictūi
ou relictū
relictibus
Ablatif relictū relictibus

relictus \Prononciation ?\ masculin

  1. Abandon, délaissement.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

  • relictio

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif relictus relictă relictum relictī relictae relictă
Vocatif relicte relictă relictum relictī relictae relictă
Accusatif relictum relictăm relictum relictōs relictās relictă
Génitif relictī relictae relictī relictōrŭm relictārŭm relictōrŭm
Datif relictō relictae relictō relictīs relictīs relictīs
Ablatif relictō relictā relictō relictīs relictīs relictīs

relictus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de relinquo.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.