rictá
Kotava
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | rictá | rictayá | rictatá |
| 2e du sing. | rictal | rictayal | rictatal |
| 3e du sing. | rictar | rictayar | rictatar |
| 1re du plur. | rictat | rictayat | rictatat |
| 2e du plur. | rictac | rictayac | rictatac |
| 3e du plur. | rictad | rictayad | rictatad |
| 4e du plur. | rictav | rictayav | rictatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
rictá \riʃˈta\ bitransitif
Prononciation
- France : écouter « rictá [riʃˈta] »
Références
- « rictá », dans Kotapedia
- Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.