rintá
Kotava
Étymologie
- Dérivé de rinta (« caprice »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | rintá | rintayá | rintatá |
| 2e du sing. | rintal | rintayal | rintatal |
| 3e du sing. | rintar | rintayar | rintatar |
| 1re du plur. | rintat | rintayat | rintatat |
| 2e du plur. | rintac | rintayac | rintatac |
| 3e du plur. | rintad | rintayad | rintatad |
| 4e du plur. | rintav | rintayav | rintatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « rintá [rinˈta] »
Références
- « rintá », dans Kotapedia
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.