substratus
Latin
Étymologie
- Déverbal de substerno, dérivé de substratum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | substratus | substratūs |
| Vocatif | substratus | substratūs |
| Accusatif | substratum | substratūs |
| Génitif | substratūs | substratuum |
| Datif | substratūi ou substratū |
substratibus |
| Ablatif | substratū | substratibus |
substratus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | substratus | substrată | substratum | substratī | substratae | substrată |
| Vocatif | substrate | substrată | substratum | substratī | substratae | substrată |
| Accusatif | substratum | substratăm | substratum | substratōs | substratās | substrată |
| Génitif | substratī | substratae | substratī | substratōrŭm | substratārŭm | substratōrŭm |
| Datif | substratō | substratae | substratō | substratīs | substratīs | substratīs |
| Ablatif | substratō | substratā | substratō | substratīs | substratīs | substratīs |
substratus \Prononciation ?\
- Participe passé de substerno.
Références
- « substratus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.