tectum
Français
Étymologie
- Du latin tectum (« toit »)
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| tectum | tectums |
| \tɛk.tɔm\ | |
tectum \tɛk.tɔm\ masculin
- (Anatomie) Partie supérieure (toit) du mésencéphale et siège des réflexes auditifs et visuels.
Holonymes
Méronymes
Voir aussi
- tectum sur l’encyclopédie Wikipédia

Références
- Christian Meyer, éditeur scientifique, Dictionnaire des sciences animales, Cirad, Montpellier, France, 2024
Anglais
Étymologie
- Du latin tectum (« toit »)
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| tectum \Prononciation ?\ |
tecta \Prononciation ?\ |
tectum \Prononciation ?\
- (Anatomie) Tectum.
Prononciation
- (États-Unis) : écouter « tectum [Prononciation ?] »
Voir aussi
- tectum sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)

Latin
Nom commun
tectum neutre
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | tectum | tecta |
| Vocatif | tectum | tecta |
| Accusatif | tectum | tecta |
| Génitif | tectī | tectōrum |
| Datif | tectō | tectīs |
| Ablatif | tectō | tectīs |
Dérivés
Dérivés dans d’autres langues
Références
- « tectum », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Tchèque
Étymologie
- Du latin tectum (« toit »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | tectum | tecta |
| Génitif | tecta | tect |
| Datif | tectu | tectům |
| Accusatif | tectum | tecta |
| Vocatif | tectum | tecta |
| Locatif | tectu | tectech |
| Instrumental | tectem | tecty |
tectum \Prononciation ?\ neutre
Voir aussi
- tectum sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.