trok
: tròk
Breton
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | trok | trokoù |
| Adoucissante | drok | drokoù |
| Spirante | zrok | zrokoù |
trok \ˈtrokː\ masculin
Dérivés
Références
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 1355b
Polonais
Étymologie
- Déverbal de troczyć.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | trok | troki |
| Vocatif | troku | troki |
| Accusatif | trok | troki |
| Génitif | troka | troków |
| Locatif | troku | trokach |
| Datif | trokowi | trokom |
| Instrumental | trokiem | trokami |

Trok wojskowy z okresu I wojny światowej, sangle militaire de la Première Guerre mondiale.
trok \trɔk\ masculin inanimé Note d’usage : surtout au pluriel.
Dérivés
- trokowy
Prononciation
- Pologne : écouter « trok [Prononciation ?] »
Voir aussi
- trok sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)

Références
- Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en polonais, sous licence CC BY-SA 4.0 : trok. (liste des auteurs et autrices)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.