tronis
Breton
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non mutée | tronis |
| Adoucissante | dronis |
| Semi-régulière | tronis |
tronis \ˈtrɔ̃ːnis\
- Première personne du singulier du passé défini de l’indicatif du verbe troniñ.
Variantes dialectales
- tronjon
Espéranto
Forme de verbe
| Temps | Passé | Présent | Futur |
|---|---|---|---|
| Indicatif | tronis | tronas | tronos |
| Participe actif | troninta(j,n) | tronanta(j,n) | trononta(j,n) |
| Adverbe | troninte | tronante | trononte |
| substantif | troninto(j,n) tronintino(j,n) |
tronanto(j,n) tronantino(j,n) |
trononto(j,n) tronontino(j,n) |
| Mode | Conditionnel | Subj. / Impératif | Infinitif |
| Présent | tronus | tronu | troni |
| voir le modèle “eo-conj-intrans” | |||
tronis \ˈtro.nis\
- Passé du verbe troni (intransitif).
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.