ultimus
Latin
Étymologie
- Superlatif de ulterior, lui-même comparatif de *ulter, inusité ; avec le suffixe -imus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | ultimus | ultimă | ultimum | ultimī | ultimae | ultimă |
| Vocatif | ultime | ultimă | ultimum | ultimī | ultimae | ultimă |
| Accusatif | ultimum | ultimăm | ultimum | ultimōs | ultimās | ultimă |
| Génitif | ultimī | ultimae | ultimī | ultimōrŭm | ultimārŭm | ultimōrŭm |
| Datif | ultimō | ultimae | ultimō | ultimīs | ultimīs | ultimīs |
| Ablatif | ultimō | ultimā | ultimō | ultimīs | ultimīs | ultimīs |
ultimus \Prononciation ?\
Apparentés étymologiques
- ulterius
- ultra
Dérivés
- antepaenultimus (« antépénultième »)
- paenultimus (« avant-dernier, pénultième »)
Dérivés dans d’autres langues
Références
- « ultimus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.