venturus
Latin
Étymologie
- Participe futur de venio (« venir »), pris adjectivement.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | venturus | ventură | venturum | venturī | venturae | ventură |
| Vocatif | venture | ventură | venturum | venturī | venturae | ventură |
| Accusatif | venturum | venturăm | venturum | venturōs | venturās | ventură |
| Génitif | venturī | venturae | venturī | venturōrŭm | venturārŭm | venturōrŭm |
| Datif | venturō | venturae | venturō | venturīs | venturīs | venturīs |
| Ablatif | venturō | venturā | venturō | venturīs | venturīs | venturīs |
venturus \Prononciation ?\
- Futur, à venir, qui viendra.
Confíteor unum Baptísma
— (Symbolum Nicænum)
in remissiónem peccatórum.
Et exspécto resurrectiónem mortuórum,
et vitam ventúri sǽculi.- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Synonymes
Références
- « venturus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.