oriens
: Oriens
Français
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | orien \Prononciation ?\ |
oriens \Prononciation ?\ |
| Féminin | orienne \Prononciation ?\ |
oriennes \Prononciation ?\ |
oriens \Prononciation ?\
- Masculin pluriel de orien.
Latin
Étymologie
- Participe présent substantivé de orior (« se lever »).
Nom commun
| Cas | Singulier |
|---|---|
| Nominatif | oriens |
| Vocatif | oriens |
| Accusatif | orientem |
| Génitif | orientis |
| Datif | orientī |
| Ablatif | orientĕ |
oriens masculin
Antonymes
Dérivés
Dérivés dans d’autres langues
- Français : orient
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | oriens | oriens | oriens | orientēs | orientēs | orientia |
| Vocatif | oriens | oriens | oriens | orientēs | orientēs | orientia |
| Accusatif | orientem | orientem | oriens | orientēs | orientēs | orientia |
| Génitif | orientis | orientis | orientis | orientium | orientium | orientium |
| Datif | orientī | orientī | orientī | orientibus | orientibus | orientibus |
| Ablatif | orientī | orientī | orientī | orientibus | orientibus | orientibus |
oriens
- Participe présent de orior.
Références
- « oriens », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.