philosophaster
Latin
Étymologie
- Dérivé de philosophus (« philosophe »), avec le suffixe -aster.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | philosophaster | philosophastrī |
| Vocatif | philosophaster | philosophastrī |
| Accusatif | philosophastrum | philosophastrōs |
| Génitif | philosophastrī | philosophastrōrum |
| Datif | philosophastrō | philosophastrīs |
| Ablatif | philosophastrō | philosophastrīs |
philosophaster \Prononciation ?\ masculin
- Philosophâtre, mauvais philosophe.
Vir grauis et philosophaster Tullius aedilis futurus clamat in auribus ciuitatis, inter cetera sui magistratus officia sibi Floram matrem ludorum celebritate placandam; qui ludi tanto deuotius, quanto turpius celebrari solent.
— (Augustin, De civitate Dei, II)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Références
- « philosophaster », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « philosophaster », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.